Prawa i obowiązki w czasie strajku

Zgodnie z art. 17 Ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych – strajk polega na zbiorowym powstrzymaniu się pracowników od wykonywania pracy w celu rozwiązania sporu dotyczącego praw i interesów wskazanych w art. 1 ustawy.
Prawo do strajku jest indywidualnym prawem pracownika, które może być realizowane tylko zbiorowo. Prawo organizowania akcji strajkowej oraz innych form protestu przysługuje wyłącznie zakładowej organizacji związkowej, upoważnionej do wszczęcia i prowadzenia sporu zbiorowego pracy. Organizator strajku jest zobowiązany do współdziałania z kierownikiem zakładu pracy w zakresie niezbędnym do ochrony mienia zakładu i nieprzerwanej pracy urządzeń oraz instalacji, których unieruchomienie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego bądź przywrócenia normalnej działalności zakładu pracy.
Strajk jest szczególnym okresem zarówno dla pracowników, związków zawodowych, jak i pracodawcy. Jego szczególny charakter przejawia się w regulacjach z zakresu przepisów prawa pracy, jak również w znaczeniu psychologiczno-socjologicznym. Udział w akcji strajkowej jest bowiem świadomą decyzją o niewykonywaniu pracy.
Przepisy ustawy określają, że strajk może zostać ogłoszony po uprzednim wyczerpaniu możliwości rozwiązania sporu według zasad określonych w ustawie (zgłoszenie żądań, rokowania, mediacje). W czasie strajku zorganizowanego zgodnie z przepisami ustawy pracownik zachowuje prawo do świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego oraz uprawnień ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia.
W czasie strajku pracownik ZOBOWIĄZANY jest do przestrzegania przepisów BHP oraz PRZESTRZEGANIA obowiązków i zaleceń przekazywanych przez Komitet Protestacyjno-Strajkowy. Pracownik w czasie trwania strajku nie może samowolnie oddalać się z miejsca zbiórki załogi, przebywać w palarniach lub innych pomieszczeniach, które nie będą przeznaczone na potrzeby organizatorów strajku.

Umieszczony w Aktualności